வாராரு ஆட்டோகாரரு....

சென்னைக்கு போறோம் என்று முன்பெல்லாம் சொன்னதும் "அங்க தண்ணி பிரச்சனை ஆச்சே??!!" என்று பயப்படுத்துவது அதிகம் இருந்தது. இப்ப அந்த பிரச்சனை ஓர் அளவுக்கு முடிவுக்கு வந்துவிட்டது. ஆனால் உண்மையில் இன்று நம்ம சென்னைவாசிகளுக்கு பிரச்சனையாக உருவாகிவருவது சென்னைக்குள் சுழன்று வரும் பொது போக்குவரத்து சாதனங்கள்தான்னு சொல்லணும். சென்னைக்குள் எந்த பகுதிக்கு செல்வதானாலும் பஸ், ரயில், MRTS (Mass Rapid Transit System) என பல வழிகள் இருந்தாலும், அதன் கூட்ட நெரிசல், சரியான நேரத்துக்கு வருவதில்லை, பஸ் ஸ்டாண்டுகளில் நிற்காமல் செல்வது போன்ற பல காரணங்களால் நடுத்தர மக்கள் பெரும்பாலும் ஆட்டோ என்னும் வசதியை நாட நினைக்கிறார்கள். அந்த வசதி எப்படி நமக்கு உபயோகமாயிருக்கு, அதன் நன்மைகள், அதன் பிரச்சனைகள், ஆட்டோ ஓட்டுனர்களின் நிலை என சில விசயங்களை இங்கு பார்ப்போம். மற்ற பொது போக்குவரத்து வசதிகளை பற்றி அடுத்து வரும் பதிவில் பார்ப்போம்.

ஆட்டோ:

இந்த வசதியை ஆச்சர்யமாக பார்க்கும் வெளிநாட்டினர், சென்னை வந்தால் ஒரு முறையாவது இதில் ஏறி ஒரு சவாரி( பயணம் - சென்னை வட்டாரப் பேச்சு) போக வேண்டும் என்று ஆசைப்படுவர். ஆனால் அதில் தினமும் சவாரி செய்யும் நமக்கு அதன் வசதிகள் தெரியாது. ஆட்டோவில் வசதிகளில் ஒன்று எப்படிப்பட்ட போக்குவரத்து நெரிசலிலும் இலகுவாக ஓட்ட முடியும், அதற்கு காரணம் மூன்று சக்கர வாகனம் என்ற வசதியே. ஆனால் அதுவே சில நேரங்களில் வில்லனாக மாறி பல விபத்துக்களுக்குக் காரணமாகிறது.

சில புள்ளிவிவரங்கள்:

சென்னையில் உள்ள ஆட்டோக்கள் பற்றிய சில புள்ளிவிவரம்..

மொத்தம் ஆட்டோக்கள் - 80, 000
அரசு அங்கீகரிக்கப்பட்ட (பெர்மிட்) ஆட்டோகள் - 45,000
ஷேர் ஆட்டோக்கள் - சுமார் நான்கு ஆயிரம்
பயன் பெறும் மக்கள் - பத்து லட்சம் (நாள் ஒன்றுக்கு)
ஓட்டுனர்களின் சொந்தமாக ஆட்டோ - 32,000
வாடகை வண்டிகள் - 58,000 (இதில் 90% போலீஸ்காரர்களுக்கு சொந்தமானது என்று சொல்லப்படுகிறது.)

மொத்தம் ஆட்டோ ஓட்டுனர்கள் - ஒரு லட்சத்துக்கு மேல்.

நாள் ஒன்றுக்கு சுமார் - நான்கு முதல் ஐந்து கோடி ரூபாய் வசூல் ஆகிறது.

ஆட்டோ:

நாம் வேண்டும் நேரத்தில் நினைத்த இடத்தில் அல்லது அதற்கு மிக அருகில் ஒரு ஆட்டோவை வாடகைக்கு எடுத்துக்கொள்ள முடியும்.

டாக்ஸி, கார் போன்றவைகளை விடக் குறைவான செலவில் இந்த வசதி நமக்குச் சுலபமாக கிடைக்கிறது.

ஒவ்வொரு தெருவிலும் குறைந்தது ஒரு ஆட்டோ ஸ்டாண்டும், நான்கு ஆட்டோவது வாடகைக்கு நிறுத்தப்பட்டிருக்கும்.

ஒவ்வொரு ஆட்டோ ஓட்டுனரும் இன்று கைப்பேசி வைத்துள்ளனர். பழக்கமாகி விட்டால் அவர்களின் கைப்பேசியில் அழைத்தாலே நம் வீட்டுக்கு வந்து அழைத்தும் செல்வர்.

கால் ஆட்டோ என்ற பெயரிலும் கைப்பேசி இணைப்பை வைத்து சில ஆட்டோக்கள் இங்கு ஓட்டுகிறார்கள்.

இது இப்படி இருந்தாலும், ஆட்டோ மீட்டர் வாடகை பின்பற்றப்படுவதில்லை, ஓட்டுனர்களின் பன்மடங்கு வாடகையை உயர்த்தி கேட்பது, பண்பற்ற பேச்சு என பல காரணங்களால் இன்றைய சென்னைவாசிகள் இந்த சேவையை பயன்படுத்த பயப்படும் நிலை உருவாகியுள்ளது.

ஆட்டோ ஓட்டுனர்களில் வாதங்களை விட்டு தள்ளுவதற்கில்லை:

1990களில் மாற்றப்பட்ட மீட்டர் வாடகை அதாவது குறைந்த பட்சம் ரூ7 (இரண்டு கி.மீ), ஒவ்வொரு கி.மீக்கு மூன்று ரூபாய் ஐம்பது காசுகள். அன்று பெட்ரோல் விலை ரூபாய் இருபது (ஆயிலுடன்), இன்று பெட்ரோல் விலை அறுபது ரூபாய்(ஆயிலுடன்), மூன்று மடங்காக உயர்ந்துவிட்டது ஆனால் இன்றும் அதே வாடகையில் ஓட்டினால் நஷ்டதில் ஓட்ட வேண்டும் என்கிறார்கள் ஆட்டோ ஓட்டுனர்கள்.

* 60% ஆட்டோக்கள் வாடகை ஆட்டோக்களாக உள்ளன, அதன் ஓட்டுனர்கள் நாள் ஒன்றுக்கு(காலை 8 மணி முதல் மாலை 8 மணி வரை) ரூ 150 வரை ஆட்டோ உரிமையாளருக்கு வாடகையாக தரவேண்டியுள்ளது.

* பெட்ரோல் செலவுகள்.

* போலீஸ் மாமூல்.

* வண்டிக்கு ஆகும் பன்சர், பிரேக் கேபிள் மாற்றுவது, etc., என சிறு செலவுகளுக்கும் இவர்கள் மீதமுள்ள பணத்தில் தான் செய்யவேண்டும்.

இப்படி அவர்கள் சொல்லும் சிலவற்றில் நியாயம் இருந்தாலும், இன்று அவர்கள் வசூலிக்கும் குறைந்த பட்ச வாடகை இருபது ரூபாய் - அரை கி.மீ லிருந்து ஒரு கீ.மீ வரை, அதை தாண்டினால் ரூ 30 , 40 என்று ஏற்றிக்கொண்டே போவார்கள். மூட்டை முடிச்சுகளுடன் சென்றுவிட்டால் அதற்கும் தனி கட்டணம் வசூலிப்பவர்களும் உண்டு. ஊருக்குப் புதிதாக வந்திருக்கிறார்கள் என்று தெரிந்துவிட்டால் அவ்வளவு தான் வழக்கமாக போகும் வாடகையை விட இரண்டு மடங்கு உயர்த்திக்கேட்பார்கள்.

ஒரு ஸ்டாண்டில் ஒரு ஓட்டுனர் சொன்ன வாடகையைத் தான் அங்குள்ள ஓட்டுனர்கள் அனைவரும் கேட்பார்கள் (சில நொடிகளில் எப்படித்தான் தான் கேட்ட வாடகையை அனைவருக்கு சொல்லுவாங்களோ தெரியவில்லை!!! ), அந்த வழியாக போகும் ஆட்டோவை ஸ்டாண்டில் உள்ளவர்கள் சவாரியேற்ற விட மாட்டார்கள், எதிர்த்து பேசும் வாடிக்கையாளர்களுக்கு சில நேரம் ஸ்டாண்டில் உள்ள ஓட்டுனர்கள் அனைவரும் சேர்ந்து "டின்" கட்டுப்படுவதும் உண்டு.

குட்வில் என்னும் இயக்கம், ஆட்டோ ஓட்டுனர்களுக்கு மக்களுக்கு இடையில் ஒரு பாலமாக இயங்குகிறது. இதில் உறுப்பினர்களாக பல ஆட்டோ ஓட்டுனர் சேர்ந்துள்ளனர். குட்வில் இது போன்ற ஆட்டோ வாடகை, மற்ற பிரச்சனைகளை கூடுமானவரை தீர்க்க மூயற்சி செய்கிறது, ஆனால் இதற்கு ஓரே தீர்வு அரசுதான் கொண்டுவர முடியும் என்பது சென்னைவாசிகளின் தீர்க்கமான நினைக்கிறார்கள். சென்னை வருபவர்களுக்கு ஆட்டோவை பற்றி ஒரு எச்சரிக்கை கட்டுரை ஒன்றை கண்டேன். இதோ அதன் சுட்டி. இப்படி அழிவுப் பாதையை நோக்கி ஒரு பொது போக்குவரத்து முறை செல்வதைத் தடுப்பது நம்முடைய அரசின் கடமையும் கூட.

ஷேர் ஆட்டோ:

கடந்த சில வருடங்களாக இது மக்களிடம் ஒரு பெருமளவு வரவேற்பை பெற்ற திட்டமாக மாறிவருகிறது. பஸ், ரெயில் போன்ற போக்குவரத்து சாதனங்களில் வழித்தடங்களும், அதன் நெரிசல், அதன் குறைப்பாடுகளை இந்த ஷேர் ஆட்டோ வெகுவாக குறைக்கிறது. பஸ் ஓட்டங்கள் குறைவாக உள்ள வழித்தடங்களை அந்த குறையை இந்த ஷேர் ஆட்டோக்கள் சரி செய்வதே உண்மை.

சுமார் பத்து முதல் பதினைந்து கிலோமீட்டர் தூரம் உள்ள வழித்தடங்களாக இவை செயல்படுகிறது. எட்டுப் பேர் மட்டுமே ஏற்ற கூடிய ஆட்டோக்கள் இதற்கு பயன்படுத்தப்படுகிறது. இருப்பினும் விதிமுறைகளை மீறி இதில் 12 முதல் 14 பேர் வரை ஏற்றி செல்கிறது இந்த ஷேர் ஆட்டோக்கள். தலை ஒன்றுக்கு குறைந்த பட்சம் ரூ 5 முதல ரூ 10 வரை வசூலிக்கபடுகிறது(நம்ம ஊரு பஸ் கட்டணத்தின் அளவே!!). ஒவ்வொரு வழித்தடத்திலும் குறைந்த பட்சம் எண்பது ஷேர் ஆட்டோக்கள் ஓடுகின்றன.

ஒவ்வொரு வழித்தடத்தில் ஒரு ஆட்டோ சுமார் ரூபாய் 800 முதல் 1000 வரை வசூல் ஆவதாகவும், இதில் சுமார் ரூ 500 ஷேர் ஆட்டோவின் வாடகையாக அதன் முதலாளிக்கு கொடுக்கவேண்டும் என்று ஒரு ஷேர் ஆட்டோ ஓட்டுனர் தகவல் கொடுத்தார். அதனால் தான் இவர்கள் ஓவர் லோடிங்் செய்வதாகவும் சொல்கிறார். இந்த ஓவர் லோடிங்் சில நேரங்களில் விபத்துக்கு காரணங்களாகிறது. பல போலிஸ்காரர்களின் வசூல் வேட்டையில் சிக்கி சில நூறு ரூபாய்களும் செலவழிவது "மாமூலாம்". இவையனைத்தையும் அரசு ஒரு வரைமுறைக்குள் கொண்டுவருமானால் மக்களின் போக்குவரத்து பிரச்சனைகளுக்கு ஒரு முடிவு வரலாம்.

அரசிடம் சென்னைவாசிகள் என்ன எதிர்ப்பார்க்கிறார்கள்?

• மீண்டும் ஆட்டோக்களுக்கு மீட்டர் திட்டத்தை கொண்டுவருவது/கட்டாயப்படுத்துவது.
• பழைய ஆட்டோ கட்டணங்களை உயர்த்துவது (முதல் இரண்டு கி.மீக்கு ரூ14, ஒவ்வொரு கி.மீக்கு ஏழு ரூபாய் வரை உயர்த்தலாம்).
• மின்னணு மீட்டர் கொண்டுவந்து சீரமைப்பது. அதை திருத்தமுடியாத படி சீல் வைப்பது.
• போலீஸின் "மாமூல்" என்ற முறையை ஒழிக்க நடவடிக்கை எடுப்பது. ("அது மாமூலான விசயம்" என்று சொல்லாமல் முயற்சிப்பது).
• ஆட்டோ உரிமையாளர்களின் வாடகைக் கொள்ளையை கட்டுப்படுத்துவது.

எது எப்படியோ பேருந்துகளுக்கு இந்த ஆட்டோக்களும், ஷேர் ஆட்டோ நல்ல மாற்று ஏற்பாடாகவே தெரிகிறது. அரசு வரைமுறை படுத்திவிட்டால் மக்களுக்கு மென்மேலும் பயன் பெறுவார்கள் என்பது திண்ணம்.

உபசெய்தி: கடந்த ஜூலை மாதம் முதல் நம்ம ஊரு ஆட்டோ லண்டனிலும் ஓடத்துவங்கியுள்ளது, அதற்கு டக்டக் என்று பெயர் வைத்துள்ளனர். அதை தயாரித்து வழங்குவது நம்ம பஜாஜ் ஆட்டோ தாங்க!!!